Starszy pani w luksusowym salonie ślubnym. Sprzedawca ją wyśmiał — i bardzo żałowałSprzedawca nie wiedział, że ta skromna starsza pani była właścicielką całej sieci ekskluzywnych salonów ślubnych.4 min czytania.

*Dzisiaj w pracy zdarzyła się rzecz, która dała mi do myślenia. Pracuję w ekskluzywnym salonie ślubnym w Warszawie i na co dzień obcuję z luksusem. Przyznaję, bywam materialistą i czasem zbyt pochopnie oceniam ludzi po wyglądzie.*

Tego popołudnia w salonie było wyjątkowo spokojnie — tylko ja i moja koleżanka, Zosia, byliśmy na zmianie. Nagle weszła starsza pani, Halina. Wyglądała zupełnie inaczej niż nasi typowi klienci. Miała skromną, staromodną sukienkę, włosy związane w prosty kok — nic z tych wystawnych stylizacji, do których przywykliśmy.

Ale Halinie nigdy nie zależało na pozorach. Cenila sobie skromność i prostotę. Pracowała jako pielęgniarka i rzadko bywała w takich miejscach. Tym razem jednak postanowiła, że na swój letni ślub wybierze coś naprawdę wyjątkowego.

Gdy tylko przekroczyła próg, zmierzyłem ją wzrokiem i wróciłem do pisania na telefonie.

„O rany, chyba ktoś się pomylił i trafił tu zamiast do kościelnego kiermaszu” — mruknąłem pod nosem do Zosi. — „No spójrz tylko na tę fryzurę. Tragedia”.

„Daj spokój, Michał” — odparła Zosia stanowczo. — „To klientka i zasługuje na taką samą obsługę jak każdy inny. Pomóż jej, ja muszę przynieść nowe kolekcje z magazynu”.

Machnąłem ręką i dalej udawałem zajętego telefonem. Halina podeszła do mnie z delikatnym uśmiechem.

„Przepraszam, młody człowieku, czy mogłabym liczyć na pomoc?” — zapytała uprzejmie.

„No i czego pani chce?” — burknąłem, nawet na nią nie patrząc.

„Nie trzeba być nieuprzejmym” — odpowiedziała łagodnie. — „Szukam sukni ślubnej. Wychodzę za mąż tego lata—”

„Słuchaj, babciu” — przerwałem zniecierpliwiony. „Patrząc na to, co pani ma na sobie, wiem, że nie stać panią na nic z tego salonu. Dwa przecznice dalej jest second-hand, tam znajdzie coś w swoim stylu”.

„Ach, tak? Więc wszystko pan wie po jednym spojrzeniu?” — odparła, a w jej głosie czuć było rozczarowanie.

„Niech pani nie bierze tego do siebie, to oszczędność czasu dla nas obu” — mruknąłem.

„Cóż” — oznajmiła spokojnie. „Jeśli nie jako klientka, to może chociaż jako starsza osoba zasługuję na odrobinę szacunku?”

„Ta, jasne” — odparłem obojętnie.

W tej chwili do salonu weszła młoda, modnie ubrana kobieta, której cała postura krzyczała: „pieniądze”. Natychmiast poderwałem się z krzesła, szeroko się uśmiechając.

„Dzień dobry! Ależ pani olśniewająca! Czym możemy służyć?” — zagaiłem z entuzjazmem.

Zosia wróciła w sam raz, by zobaczyć przygnębioną Halinę. Odłożyła pudła i od razu podeszła do starszej pani.

„Witam, czy już ktoś panią obsłużył?” — zapytała ciepło.

„Nie, kolega uznał, że nie jestem warta jego czasu” — odpowiedziała Halina, rzucając mi spojrzenie, gdy śmiałem się z nową klientką.

„Niech się pani nim nie przejmuje. Czego pani szuka?” — zapewniła Zosia.

„Wychodzę za mąż tego lata” — wyjaśniła Halina z radością. „I chcę coś naprawdę wyjątkowego!”

„Gratulacje! Letni ślub to wspaniały pomysł. Chodźmy, pokażę pani nasze najpiękniejsze kreacje” — zaprosiła Zosia.

Halina przymierzyła kilka sukienek i zakochała się w najdroższej z kolekcji. Tymczasem „modna klientka” przymierzyła osiem strojów, robiąc sobie w każdej zdjęcia, po czym wyszła bez słowa podziękowania.

„Żarty sobie stroisz?!” — wybuchnąłem, gdy zobaczyłem, że nie zamierza nic kupić.

„Spokojnie, ziomek” — zaśmiała się. „Potrzebowałam tylko kilku fotek na Instagrama. Do widzenia!”

Dopiero wtedy odwróciłem się i zobaczyłem Halinę, która wyciągała z torby gruby plik banknotów. Zapłaciła za suknię gotówką i zostawiła Zosi 20 000 zł napiwku.

„Pani… to aż tyle?” — wyjąkałem, nagle czując, jak ziemia ucieka mi spod nóg.

„Pani? Przed chwilą byłam dla pana ‘babcią’” — odpowiedziała chłodno.

„Nie, to tak tylko… gdybym wiedział, że—”

„Że co? Że mnie stać na więcej niż second-hand?” — przerwała. „Podobno nie należy książki oceniać po okładce, prawda?”

Zapłonąłem rumieńcem. Halina uścisnęła dłoń Zosi.

„Dziękuję, Zosiu. Byłaś cudowna. Do zobaczenia na ślubie?