Bijna ontslagen voor het helpen van een gevallen oudere – tot de directeur binnenkwam en hem ‘papa’ noemde!5 min czytania.

**Dagboekentry**

*”Hé, oude man, ga aan de kant, serieus, opzij!”* Die scherpe, arrogante stem sneed door de gespannen sfeer in de overvolle lift van de drukke Van der Meer-toren in het hart van Amsterdam.

*”Hoe durf je een oudere man aan te raken?”* klonk een andere, heldere stem, wat iedereen verraste. *”De lift was al vol, en jij stapte er pas in. Als iemand eruit moet, ben jij het.”*

De vrouw die dat zei, een blonde met strakke trekken in een duur mantelpak, draaide zich om. *”Wie denk je wel niet dat je bent? Weet je wie ik ben? Of mijn directe connectie met Peter Van der Meer, de CEO zelf?”* Haar ogen, tot spleetjes vernauwd, keken minachtend naar de nieuwkomer. *”Het maakt me niet uit wie jij bent. Bied nu je excuses aan.”*

Een jong meisje, Lotte de Vries, kneep haar ogen samen. *Is deze vrouw blind?* Hoe durfde ze openlijk te botsen met Marit Smit, de beruchte senior manager van Van der Meer Enterprises? Lotte wist dat Marit een slechte reputatie had, en vandaag waren er sollicitatiegesprekken, inclusief voor haarzelf.

*”Ze is hier voor een sollicitatie,”* fluisterde een nerveuze toeschouwer. *”Ze heeft het nu al verpest door Marit voor het hoofd te stoten.”*

Lotte schudde haar hoofd. *Het is het niet waard,* dacht ze, en draaide zich om naar de oude man die nog steeds verward leek. *”Meneer, gaat het?”* vroeg ze zachtjes, met oprechte bezorgdheid.

Hij glimlachte zwakjes. *”Het gaat wel, dankjewel, meisje. En ik ben blij dat jij er ook nog bent.”* Hij keek haar warm aan. *”Hoe heet je, lieve schat?”*

*”Lotte de Vries.”*

*”Werk je hier, bij Van der Meer Enterprises?”* vroeg hij, terwijl hij haar aandachtig aankeek.

*”Nee, meneer. Ik ben eigenlijk hier voor een sollicitatiegesprek,”* antwoordde Lotte, met een hoopvolle glimlach.

Hij grinnikte. *”Ik geloof in je, Lotte. Jij komt er wel.”*

Die simpele woorden gaven haar een onverwachte geruststelling. *”Dank u, meneer,”* zei ze net toen de liftdeuren opengingen.

De menigte stroomde naar buiten, terwijl Lotte naar de verdieping van HR liep. *”Zouden we meneer Van der Meer vandaag ontmoeten?”* mompelde iemand naast haar.

*”Waarom zou hij tijd hebben voor ‘niemanden’ zoals wij?”* spotte een ander. *”Tenzij je in het directiecomité zit, kom je hem nooit tegen.”*

*”Lotte de Vries?”* riep een stem vanaf de receptie.
*”Ik ben het,”* antwoordde ze, terwijl ze naar voren stapte.
*”Je kunt naar binnen.”*

Ondertussen sprak Peter Van der Meer, CEO van Van der Meer Enterprises, geïrriteerd aan de telefoon vanuit zijn penthouse met uitzicht op het Vondelpark: *”Meneer Jansen, niemand stond op Schiphol om opa te verwelkomen. Heb je zijn oude huis in Haarlem gecontroleerd? Hij is daar ook niet. Verdomme! Waarom is hij überhaupt teruggekomen zonder iets te zeggen?”*

Een diepe stem bulderde aan de andere kant: *”Hoe durf je dát te vragen? Het is al een jaar, Peter! Een jaar sinds je beloofde me je vrouw te laten ontmoeten. Waar is ze? Ben je überhaupt getrouwd?”*

Peter zuchtte en wreet over zijn neusbrug. *”Opa, ik heb je de trouwakte laten zien.”*

*”Alleen de voorkant, jongen! Denk je dat ik seniel ben? Ik wil geen papier, ik wil haar zien. Als ik haar niet ontmoet, zweer ik dat ik…”*

Peter gaf zich over. *”Goed, goed. Als je belooft te herstellen, laat ik haar zien. Eén maand, deal?”*

De oude man bromde instemmend en voegde eraan toe: *”Oh, en er was een meisje, Lotte de Vries, die vandaag solliciteerde. Neem haar aan.”*

Peter trok een wenkbrauw op. *”Opa, we nemen mensen aan op basis van kwalificaties.”*

*”Als ze op gesprek kwam, is dat al een teken. Dat meisje is vriendelijk én knap. Ik mag haar graag.”*

Peter zuchtte. *”Prima. Ze krijgt de baan. Ben je nu tevreden?”*

In Amsterdam stapte Lotte de sollicitatieruimte binnen en gaf haar CV af. Aan het hoofd van de tafel zat Marit Smit.

*”Ah, wat een toeval,”* spotte Marit.

Lottes hart zonk. *Ik ben er geweest.*

*”Wegwezen,”* gebaarde Marit.

*”U heeft mijn CV nog niet eens bekeken,”* protesteerde Lotte.

*”Onnodig. Iemand zoals jij hoort hier niet thuis.”*

Op dat moment ging de deur open. Peter Van der Meer stapte binnen, imposant en met een aanwezigheid die iedereen stil maakte.

Lotte, vol verontwaardiging, barstte los: *”Weigert u me puur omdat ik u in de lift tegensprak?”*

Marit snoof. *”En al was het zo? Je vernederde een oudere man.”*

*”En ik zou het weer doen,”* zei Lotte vastberaden. *”Met zulke managers werk ik liever niet.”*

Peter keek haar aan en vroeg: *”Wie is Lotte de Vries?”*

*”Dat ben ik,”* antwoordde ze verbaasd.

Hij pakte haar CV op. *”Je hebt een designopleiding? Heeft design meer mensen nodig?”*

*”We zitten vol,”* zei een manager snel.

*”Dan begint ze als assistente op secretariaat. Regelt u dat, meneer Jansen.”*

Marit staarde haar na met pure haat. *”Die vrouw probeert Peter te verleiden. Ze zal hiervoor boeten…”*

Later, op kantoor, had Lotte zich nog niet eens goed geïnstalleerd toen een grove stem klonk. *”Jij bent dus het nieuwe ‘knappe gezichtje’?”*

Het was Maikel de Jong, hoofd marketing, die met een grijns naar haar arm greep.

*”Blijf van me af!”* Lotte gaf hem een klap.

*”Durf je me te slaan?!”* schreeuwde hij.

*”Je deed ongepast. Dit was nog mild.”*

Marit verscheen opeens. *”Meneer Van der Meer! Kijk eens wat hier gebeurt!”*

Peter kwam naar buiten, fronsend. *”Wat is er?”*

Lotte aarzelde niet. *”Hij betastte me!”*

Maikel veranderde meteen van toon. *”Zij lokte mij! Ze is een manipulatieve…”*

Peter onderbrak hem. *”Weg. Verlaat het pand. Nu.”*

Lotte schrok. *”Waarom gooit u mij eruit? Hij…”*

Peter kneep zijn ogen samen. *”Ik had het over hem. Niet over jou.”*

**Les voor vandaag:** Soms lijken de grootste obstakels het begin van iets beters. Blijf trouw aan jezelf, zelfs als de wereld tegen je lijkt.