Oudere dame betreedt chique bruidszaak – verkoper maakt grove fout3 min czytania.

**Dagboek van Matthijs**

Vandaag was een dag vol lessen. Ik werk in een chique bruidszaak in Amsterdam en heb altijd een zwak gehad voor alles wat extravagant is. Mijn materialistische instelling maakt me soms wat te snel oordelend.

Het was een rustige middag toen een oudere vrouw genaamd **Grietje de Vries** de winkel binnenstapte. Alleen ik en mijn collega **Femke** waren aanwezig.

Grietje was duidelijk niet het type klant waar wij normaal voor werken. Haar kleding was gedateerd, haar haar een beetje warrig—verre van “chique.” Maar Grietje had nooit veel gegeven aan uiterlijk vertoon. Ze waardeerde innerlijke schoonheid en had nooit materialistisch geleefd. Haar bescheiden baan gaf haar weinig reden om zulke winkels te bezoeken.

Toch had ze besloten dat ze voor haar aanstaande zomerbruiloft wilde uitpakken. Zodra ze binnenkwam, keek ik op, fronste en ging verder met mijn telefoon.

“Och, kijk eens aan. Iemand is verdwaald op weg naar de bingo-avond,” mompelde ik tegen Femke. “Kijk eens naar dat haar. Echt verschrikkelijk. Luister, oma, laat het me makkelijk maken, goed?”

“Dat is niet eerlijk, Matthijs,” zei Femke scherp. “Ze is een klant en verdient dezelfde behandeling als iedereen. Nu, help haar even. Ik moet de nieuwe voorraad ophalen.”

Ik haalde mijn ogen nog steeds niet van mijn telefoon, tot Grietje vriendelijk naar me toeliep.

“Sorry, jongeman, zou je me misschien kunnen helpen?” vroeg ze beleefd.

“Wat wil je?” snauwde ik, nog steeds scrollend.

“Er is geen reden om onaardig te doen,” antwoordde ze zacht. “Ik zoek een trouwjurk. Ik ga trouwen deze—”

“Luister, oma,” viel ik haar in de rede. “Laten we elkaar tijd besparen. Gezien je outfit kun je hier waarschijnlijk niets betalen. Er is een kringloopwinkel een paar straten verder—daar vind je vast wat.”

“O, echt? Kun je dat allemaal zien in één oogopslag?” vroeg Grietje, teleurgesteld.

“Neem het niet persoonlijk op, liefje,” antwoordde ik. “Ik doe ons beiden een plezier. Geen zin om tijd te verspillen.”

Ze keek me aan en zei rustig: “Als je me niet als klant respecteert, respecteer me dan in ieder geval als oudere.”

Ik grinnikte slechts en keek weer op mijn telefoon.

Op dat moment kwam er een jonge, stijlvolle vrouw binnen—duidelijk rijk. Ik sprong meteen op, met een brede grijns.

“Hallo daar! Wat ziet u er prachtig uit! Hoe kunnen we u helpen?”

Femke kwam net terug en zag Grietjes teleurgestelde blik. Ze legde de dozen neer en liep meteen naar haar toe.

“Hallo, mevrouw! Is u al geholpen?” vroeg Femke vriendelijk.

“Nee, uw collega vindt me blijkbaar zijn tijd niet waard. Kunt u me helpen?”

“Laat hem maar,” zei Femke. “Wat zoekt u precies?”

“Ik ga deze zomer trouwen,” zei Grietje opgewekt. “En ik wil er echt iets moois van maken.”

Femke hielp haar met passen, en tot mijn verbazing viel Grietje voor een van de duurste jurken in de winkel. Ondertussen probeerde de jonge influencer acht jurken aan, maakte foto’s en zei uiteindelijk luchtig:

“Eigenlijk koop ik niks. Ik had alleen wat foto’s nodig voor Instagram.”

Ik stond perplex.

Toen keek ik naar de kassa—Grietje trok een tas vol eurobiljetten tevoorschijn. Ze betaalde de jurk in één keer en gaf Femke een fooi van **€5000**.

“Ehm… dat is een flinke fooi, mevrouw,” stamelde ik nerveus.

“Mevrouw? Ik was net nog ‘oma’,” antwoordde ze koeltjes.

“Nee, dat was maar… een grapje! Als ik had geweten—”

“Wat had je dan geweten?” onderbrak ze. “Dat ik niet naar de kringloopwinkel hoef? Je weet wat ze zeggen over aannames, toch?”

Mijn gezicht brandde van schaamte. Femke lachte en drukte me op de schouder.

“Neem het als een les, Matthijs. Oordeel niet te snel.”

Die zomer was Femke op Grietjes bruiloft. Het was een avond om nooit te vergeten.

**Les van vandaag:**
Oordeel nooit op het eerste gezicht. Mijn vooroordelen over Grietje leidden alleen maar tot mijn eigen schaamte. Als ik haar normaal had behandeld, had ik misschien die fooi en uitnodiging gekregen.
De moraal? Behandel iedereen gelijk, ongeacht hoe ze eruitzien. Je weet nooit wat voor verhaal er achter schuilt.