Ósmy urodziny mojej córki miały być najszczęśliwszym dniem w jej życiu. Przez całe tygodnie przygotowywaliśmy się razem – ozdobiliśmy dom kolorowymi balonami, zamówiliśmy animatora przebranego za ulubioną księżniczkę Jagienkę, a ja upiekłam tort w kształcie zamku. Kraków świecił słońcem, gdy czekaliśmy na gości w naszym mieszkaniu na Kazimierzu. Ale gdy wybiło południe, nikt się nie … Read more

Słońce wzeszło nad spokojną wioską, ale pod tą ciszą czaiła się burza, gotowa wybuchnąć. Na schodach luksusowego hotelu przyozdobionego białymi różami miało się rozpocząć wesele. Pan młody, Dariusz, wyprostowany w nienagannym garniturze, uśmiechał się z butą, witając zamożnych gości. Świętował nie tylko swój związek z Zofią, dziewczyną z bogatej rodziny, ale też szykował się, by … Read more

Warszawa pełna była ludzi, dla których pieniądze mogły kupić władzę, wpływy, komfort, nawet czas. Ale dla Wiktora Kowalskiego nie mogły kupić tego, czego pragnął najbardziej – głosu jego córki. Wiktor był człowiekiem, który budował imperia. Luksusowe hotele, wieżowce drapujące chmury – jego nazwisko znało całe miasto. Lecz za szybami jego penthouse’u panowała cisza. Jego córka, … Read more

**Tagebucheintrag:** Die Sozialarbeiterin sagte uns, die Bitte der sterbenden Mutter sei unmöglich, doch wir waren 2.000 Kilometer gefahren, um es direkt von ihr zu hören. Mein Bruder im Geiste, Tom, und ich standen um 23 Uhr in diesem Flur des Jugendamts, noch immer in unseren staubigen Kutten, und warteten darauf, dass man sie brachte. Wir … Read more

Milioner wraca wcześniej do domu i niemal mdleje z wrażenia. Wojciech Kowalski nigdy nie czuł się tak zagubiony, jak w ciągu ostatnich miesięcy. Biznesmen, który zarządzał jedną z największych firm budowlanych w Warszawie, odkrył, że wszystkie jego pieniądze są bezużyteczne, gdy trzeba uleczyć złamane serce trzyletniej dziewczynki. Postanowił wcześniej wyjść z ważnego spotkania z japońskimi … Read more

De sociaal werker zei dat het verzoek van de stervende moeder onmogelijk was, maar wij hadden 1900 kilometer gereden om het rechtstreeks van haar te horen. Mijn motorvriend Maarten en ik stonden die dinsdagavond om 23:00 uur in de hal van het opvanghuis, nog steeds in onze stoffige motorjassen, en wachtten tot ze haar naar … Read more

Deszcz ustał nad ranem, ale w małym mieszkaniu Mikołaja wciąż unosił się zapach wilgoci, kakao i bezpieczeństwa — czegoś, czego świat odmawiał tym dwóm dziewczynkom od zbyt dawna. Szare światło poranka sączyło się przez cienkie zasłony, odbijając się w popękanej ramie zdjęcia nad kanapą, na której spały bliźniaczki, zwinięte w sobie jak dwa kruche ptaszki. … Read more

**Die Namen, die sie mir gaben** Meine Familie machte sich immer über mein militärisches Leben lustig, nannte mich einen „Aktenhefter“, der nur „Soldat spielt“. Als ich nach Hause flog, um in den letzten Stunden meines Großvaters bei ihm zu sein, versuchten sie, mich aus seinem Krankenzimmer fernzuhalten. Ich sei keine „richtige Familie“. Mein Name ist … Read more

Głos był jak żyletka na wietrze, ostry i rozpaczliwy, tak zimny, że ledwo dało się go usłyszeć. —Proszę pana… — szepnęła. — Potrzebuje pan służącej? Zrobię wszystko. Kazimierz Wolski nie zatrzymał się. Spóźniał się, ramiona naprężone po trzygodzinnym spotkaniu, które przeciągnęło się do późna. Szedł szybko, jego wypastowane buty skrzypiały na żwirze prowadzącym do bramy, … Read more

Dom był inny kiedyś. Przed szpitalem, przed tym, jak ludzie przestali przynosić zapiekanki, a kartki z kondolencjami zamieniły się w rachunki, zanim Dariusz nauczył się, jak samotny może być stół architekta o 2:17 w nocy, było tam śmieciemiejsce — jasne, lepkie, zwyczajne. Mieszkało w korytarzach, czepiało się drzwi lodówki, a podłoga pamiętała ciężar i rytm … Read more