Speel alsof je mijn vrouw bent voor iedereen,” beval de rijke man aan het meisje…5 min czytania.

**Dagboek van een man**

Vandaag moet ik een verhaal delen dat me aan het denken heeft gezet. Het gaat over iets wat me overkwam, iets wat mijn leven voorgoed veranderde.

*”Doe alsof je mijn vrouw bent,”* zei de miljonair tegen het meisje.

Lotte de Jong had nooit gedacht dat een baantje als kamermeisje in een vijfsterrenhotel in Amsterdam haar leven zo drastisch zou veranderen. Op haar 24e was ze pas zes maanden uit Groningen vertrokken, met niets meer dan een koffer en de droom om bedrijfskunde te studeren.

Het salaris in het Grand Hotel Amrâth was net genoeg voor de huur van haar kleine studio in De Pijp, maar het was eerlijk werk en gaf haar hoop op een betere toekomst. Die ochtend in maart was de lucht fris, het typische Hollandse weer met een strakblauwe lucht. Ze was bezig met het opvouwen van handdoeken toen ze haastige voetstappen in de gang van de 15e verdieping hoorde.

*”Pardon, mevrouw?”*

Een mannenstem, Nederlands met een verfijnd accent uit de chique buurten van de stad. Ze draaide zich om en stond oog in oog met een lange man met donkerbruin haar, hier en daar wat grijs aan de slapen, en intense donkere ogen. Hij droeg een onberispelijk donkerblauw pak en had een leren aktetas bij zich die meer leek te kosten dan drie maanden van haar salaris.

*”Ja, meneer? Hoe kan ik u helpen?”* vroeg Lotte, terwijl ze nerveus aan haar uniform trok.

*”Ik ben Sander van Dijk,”* zei hij. *”Ik heb je hulp nodig met iets… ongebruikelijks.”* Hij keek om zich heen, alsof hij wilde checken of ze alleen waren. *”Kunnen we even privé praten? Het is dringend.”*

Lotte twijfelde. Sander leek een jaar of 42, en er lag iets in zijn blik—een mengeling van wanhoop en vastberadenheid. Hij leek niet gevaarlijk, alleen wanhopig.

*”Goed, maar ik kan niet te lang wegblijven. Ik moet nog andere kamers doen.”*

Hij nam haar mee naar een kleine zitruimte aan het eind van de gang, gereserveerd voor VIP-gasten. Hij sloot voorzichtig de deur en keek haar aan.

*”Wat ik ga vragen, klinkt misschien vreemd, maar ik heb je hulp nodig.”* Hij haalde diep adem. *”Mijn familie heeft vanavond een diner. In ‘t Swarte Schaep in de grachtengordel. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik heb iemand nodig die doet alsof ze mijn vrouw is.”*

Lotte’s ogen werden groot. *”Doe alsof? Meneer Van Dijk, ik ken u niet eens.”*

*”Ik weet het, het klinkt krankzinnig.”* Hij wreep door zijn haar. *”Mijn familie heeft… verwachtingen. Ze denken al twee jaar dat ik getrouwd ben. Ik liet het zo om de druk te vermijden—altijd dat gezeur over trouwen en kinderen.”*

*”En waarom vraag je het mij? Zijn er geen bureaus voor zulke dingen?”*

*”Ik heb iemand échts nodig. Iemand buiten hun sociale kringen.”* Hij trok een portemonnee tevoorschijn. *”Ik betaal je €500 voor één avond. Een diner, een paar uur. Je hoeft alleen maar te glimlachen, vriendelijk te zijn en te doen alsof je me goed kent.”*

€500. Meer dan de helft van haar maandloon. Met dat geld kon ze haar achterstallige collegegeld betalen en nog wat overhouden voor boodschappen.

*”Waarom zou ik je vertrouwen?”* vroeg ze, haar armen over elkaar.

Hij keek haar recht aan, en voor het eerst sinds hun gesprek zag ze iets kwetsbaars in zijn gezicht. *”Omdat ik je de waarheid vertel. Ik had een verhaal kunnen verzinnen, maar ik koos voor eerlijkheid.”* Hij stak zijn hand uit. *”Sander van Dijk. Eigenaar van een techbedrijf. 42 jaar. Nooit getrouwd, en mijn familie denkt dat ik gefaald heb.”*

Lotte keek naar zijn hand, toen naar zijn gezicht. Er was iets oprechts in zijn blik dat haar raakte.

*”Lotte de Jong,”* zei ze terwijl ze zijn hand schudde. *”24, student bedrijfskunde, en blijkbaar je tijdelijke vrouw.”*

Sander glimlachte voor het eerst, en Lotte merkte hoe dat zijn hele gezicht veranderde.

*”Dus… ga je akkoord?”*

*”Ja. Maar met voorwaarden,”* zei Lotte, haar schouders recht. *”Geen fysiek contact behalve een handdruk of arm vasthouden. Je haalt me om 7 uur op en brengt me veilig terug. En als iemand te persoonlijke vragen stelt, zorg jij dat je van onderwerp verandert.”*

*”Perfect. Ik haal je om 7 uur.”*

Toen hij vertrok, bleef Lotte achter met een visitekaartje in haar hand. **Sander van Dijk, CEO VanTech, Amsterdam.**

Die avond stond er prompt om 19:00 een zwarte Audi voor haar deur in De Pijp. Ze droeg een eenvoudige donkerblauwe jurk, geleend van haar buurvrouw, en zwarte pumps die ze in de lunchpauze bij de Hema had gekocht.

*”Je ziet er prachtig uit,”* zei Sander oprecht, en Lotte voelde haar wangen warm worden.

Tijdens de rit naar het restaurant vertelde hij over zijn familie—zijn vader, een traditionele ondernemer met een bouwbedrijf, zijn zorgzame moeder, zijn “modelzus” met man en kinderen, en zijn jongere broer, die al vijf jaar dezelfde vriendin had.

*”Waarom ben je nooit écht getrouwd?”* vroeg Lotte zachtjes.

Er viel een stilte. *”Ik had een serieuze relatie op mijn 35e. Drie jaar. Zij wilde trouwen, kinderen. Ik dacht dat ik dat ook wilde. Maar toen het erop aankwam, besefte ik dat ik het deed omdat het moest, niet omdat ik het wilde.”*

*”En wat wilde jij?”*

*”Vrijheid. Mijn bedrijf opbouwen zonder druk. Tijd om te ontdekken wie ik was, buiten verwachtingen van anderen.”* Hij keek haar even aan. *”Het klinkt egoïstisch.”*

*”Het klinkt eerlijk,”* zei Lotte. *”Beter dat dan een ongelukkig huwelijk.”*

Bij het diner speelde ze haar rol perfect—tot Sander’s zus vroeg: *”Wanneer krijgen we neefjes en nichtjes?”*

Sanders oplossing? *”We proberen het al, maar het is een gevoelig onderwerp.”*

Die avond, onder een sterrenhemel bij het IJ, bekenden ze elkaar dat de leugen te ver was gegaan.

*”We moeten de waarheid vertellen,”* zei Lotte.

En drie maanden later deden ze dat. Niet als acteurs, maar als twee mensen die verliefd waren geworden.

Een jaar later studeerde Lotte af, en stond Sander op een zonovergoten dag in het Vondelpark op één knie.

*”Lotte de Jong, je begon als mijn nepvrouw. Wil je nu mijn échte vrouw worden?”*

Ze zei ja.

Want soms beginnen de mooiste verhalen met een leugen—maar ze worden pas écht mooi als je de moed hebt om eerlijk te zijn.

**Les van vandaag:**
Eerlijkheid is eng, maar het is de enige weg naar iets echts. En soms moet je zelfs een leugentje om best wil doorbreken om te ontdekken wat liefde echt betekent.