Dmytro Bobok

Tomasz Nowak, emerytowany sierżant wojska ze śladami niewidocznymi ran po latach spędzonych na polu walki, nie spodziewał się, że tak szybko wróci do rodzinnego miasta. Jego życie, teraz spokojniejsze, przewróciło się do góry nogami po telefonie od matki. Jej głos, zazwyczaj ciepły, był przepełniony milczeniem, które ciął jak nożem, i wymijającymi odpowiedziami, co ścięło mu … Read more

Pewnej nocy, gdy zatrzymałem się na stacji benzynowej po długiej, 400-kilometrowej jeździe, zobaczyłem bosonogą dziewczynkę w zabrudzonej koszuli nocnej z motywem „Krainy Lodu”. Trzymała woreczek strunowy pełen złotówek i błagała, żebym kupił jej mleko dla niemowląt. Nie mogła mieć więcej niż sześć lat. Stała tam, na zimnym betonie, a łzy rysowały czyste ślady na jej … Read more

Katarzyna Nowak miała dwadzieścia jeden lat, była stypendystką na Uniwersytecie Warszawskim i pracowała wieczorami w małej włoskiej restauracji na Mokotowie. Jej świat był wąski: podręczniki, podwójne zmiany i nieustanna presja długu studenckiego. Tamtego wieczoru, letniego i dusznego, dostała zadanie obsłużyć stolik w kącie — jeden gość, mężczyzna po czterdziestce, sam z kieliszkiem whisky. Nazywał się … Read more

Dzwony kościelne dźwięczały cicho tej pochmurnej porannej mgły, rozchodząc się echem po okolicy. Żałobnicy zgromadzili się z ponurymi minami, szepcząc modlitwy, podczas gdy mała dziewczynka trzymała pluszowego misia na skraju trumny. Mężczyzna w środku nie był tylko jej ojcem – był jej jedyną kotwicą w życiu. To on otulał ją nocą, wycierał łzy i zapewniał, … Read more

Jesienne powietrze w wiosce Leśna Dolina było gęste, słodkie i przejmująco zimne. Pachniało gnijącymi liśćmi, dymem z pieców i tą szczególną, ponadczasową ciszą, która otula duszę jak stary, dobry koc. Kinga przyjechała tu, do swego dawno opuszczonego gniazda, odwiedzić rodziców. A właściwie ich milczące marmurowe świadectwa na wzgórzu przy kościele. Poprawić ogrodzenie, odświeżyć gwiazdy, porozmawiać … Read more

Życie potrafi zaskakiwać w najmniej oczekiwanych momentach. W moim przypadku wszystko zaczęło się od prostej prośby człowieka, który miał w życiu tylko miłość do swojego psa. Minął rok, odkąd mój mąż, Jakub, zginął w wypadku samochodowym. Rok walki o to, żeby jakoś się trzymać, być silną dla naszego ośmioletniego syna, Kacpra. Niektóre dni były gorsze … Read more

W środku parku, Bogdan Kowalski sunął na wózku inwalidzkim, jego zimne spojrzenie przeszywało wszystko wokół, aż zatrzymał się przed dziewczynką w zniszczonym kombinezonie. Siedziała za prowizorycznym stoiskiem, które obiecywało cuda za złotówkę. Patrzyła na niego bez cienia strachu. Postanowił podejść. “Jeśli mnie uleczysz, adoptuję cię” – rzucił sarkastycznie, nie podejrzewając, że za chwilę jego nazwisko … Read more

Wiktor Moneta nigdy nie nosił toreb – dla nikogo. Jednak tamtego ranka, pod chłodnym blaskiem świateł terminalu lotniska, trzymał nad ramieniem elegancką designerską torebkę Nadii. Wydawało mu się to nieszkodliwe. Zwykły gest uprzejmości, nie oddania. Lecz z każdym krokiem po wypolerowanym marmurze echo zmieniało się, jakby serce nagle przeskoczyło rytm w historii, którą sądził, że … Read more

Dzisiaj coś we mnie pękło. Patrzyłam przez okno, widziałam te wszystkie luksusowe samochody, apartamentowce w centrum Warszawy, a jednak czułam tylko pustkę. Marcin Kowalski był jednym z najbogatszych ludzi w Polsce. W wieku czterdziestu lat posiadał całe wieżowce, rezydencje nad morzem i majątek, o którym większość mogła tylko marzyć. Dla świata był symbolem sukcesu. Ale … Read more

Była ciepła sobota w małym podwarszawskim miasteczku. Ośmioletnia Zosia Kowalska siedziała cicho w swoim pokoju, trzęsącymi się rączkami ściskając pluszowego króliczka, którego miała od przedszkola. Jej mama, Anna Kowalska, krzątała się w kuchni, gdy usłyszała ciche łkanie dochodzące z góry. Zaniepokojona, weszła na górę i delikatnie otworzyła drzwi. Zosia miała zaczerwienione oczy i mokre od … Read more